Historia ikony
Ikona narodziła się w Bizancjum. Stanowi ona syntezę tradycji hellenistycznej, wywodzącej się z dziedzictwa grecko-rzymskiego, stosownie przekształconego i przystosowanego do nauki chrześcijańskiej oraz form artystycznych pochodzących z Palestyny, Azji Mniejszej, Egiptu i Syrii. Malowidła katakumbowe pochodzące z pierwszych wieków chrześcijaństwa stanowiły zaczątki późniejszego malarstwa ikonowego. Pierwsze ikony były ikonami portretowymi Chrystusa, Bugurodzicy i świętych. Według tradycji pierwsza ikona Chrystusa powstała jeszcze za Jego życia na ziemi (Acheiropoietos), zaś autorstwo pierwszych ikon Bogurodzicy tradycyjnie przypisuje się św. Łukaszowi Ewangeliście. Uważa się go za autora trzech typów ikonograficznych: Hodegetria, Eleusa oraz (najprawdopodobniej) Deesis. Wzmianki o istnieniu ikon już w czasach apostolskich pochodzą dopiero z IV i V w. W V w. ikony…
Jak powstaje ikona?
Czym jest tempera? Słowo tempera pierwotnie pochodzi od czasownika temperare co znaczy „mieszać w celu uzyskania pożądanej konsystencji”. Suche pigmenty łączono z różnymi spoiwami na bazie wody takimi jak guma, kazeina, jajka, kleje zwierzęce. Tempera była używana w starożytnym Egipcie, Chinach, Grecji, Rzymie Babilonii. Wykorzystywano ją do malarstwa ściennego, kamiennych kolumn, papirusów, malarstwa tablicowego, rękopisów, ozdabianiu ołtarzy, portretów czy też mumii. Tempera jest jedną z najtrwalszych technik malarskich. Najstarsze zachowane portrety Fajumskie wykonane tą techniką datuje się na 1 wiek pne lub na początek 1 wiek ne. Tradycyjne malowanie temperą na podobraziu drewniany to długi proces. Przygotowanie podobrazia Pierwszą czynnością jest odpowiednie przygotowanie podobrazia poprzez nasączenie jego powierzchni ciepłym klejem zwierzęcym, tzw. lantrykowanie. Następnie…
