Jak powstaje ikona
Do pisania ikon w naszej pracowni wykorzystujemy własnoręcznie wykonane: podobrazie, spoiwa do farb, farby. Wykorzystujemy trzy dawne tempery, jakimi między innymi wykonywano ikony. Temperę żółtkową, kazeinową oraz enkaustyczną.
Złocenie na assyst
Złocenie drobnych elementów nazywa się złoceniem na assist lub poprostu asystki. Ten typ złocenia najczęściej stosowany był i jest do dziś przede wszystkim w ikonografii na szatach, piórach aniołów, meblach czy wykonywaniu ornamentów. Klej do asystek był wykonywany z różnych mieszanin. Najczęściej z piwa lub soku czosnkowego. Sok lub piwo należało wygotwać do dość gęstej konsystencji. Następnie klej rozcieńczano wodą tak by można było wykonać cieńkie linie. Współcześnie stosuje się różnego rodzaju kleje akrylowe, które zdecydowanie ułatwiają pracę, jednak nie ma w tym szlachetności jaką nabiera złoto położone na klej z piwa czy czosnku. Nakładanie asytek jest wymagające i zpewnością brak doświadczenia będzię przeszkadzał początkującemu pozłotnikowi. Dlatego warto na początek…
Historia ikony
Ikona narodziła się w Bizancjum. Stanowi ona syntezę tradycji hellenistycznej, wywodzącej się z dziedzictwa grecko-rzymskiego, stosownie przekształconego i przystosowanego do nauki chrześcijańskiej oraz form artystycznych pochodzących z Palestyny, Azji Mniejszej, Egiptu i Syrii. Malowidła katakumbowe pochodzące z pierwszych wieków chrześcijaństwa stanowiły zaczątki późniejszego malarstwa ikonowego. Pierwsze ikony były ikonami portretowymi Chrystusa, Bugurodzicy i świętych. Według tradycji pierwsza ikona Chrystusa powstała jeszcze za Jego życia na ziemi (Acheiropoietos), zaś autorstwo pierwszych ikon Bogurodzicy tradycyjnie przypisuje się św. Łukaszowi Ewangeliście. Uważa się go za autora trzech typów ikonograficznych: Hodegetria, Eleusa oraz (najprawdopodobniej) Deesis. Wzmianki o istnieniu ikon już w czasach apostolskich pochodzą dopiero z IV i V w. W V w. ikony…
